Echte ontmoeting beoordeelt en veroordeelt niet

Op mijn blog ‘mislukte ontmoeting’ schreef ik over het boekje ‘Benedictijnse regels – voor een gelukkig leven’ van Anselm Grün. Ik schreef over echte ontmoetingen en mislukte ontmoetingen.

Grün stelt in zijn boekje dat het niet beoordelen en niet veroordelen een kenmerk is van een ware ontmoeting. Een echte ontmoeting “ontlokt juist het goede aan de ander.” In plaats van de ander te willen veranderen, accepteer je hem of haar onvoorwaardelijk. “En juist deze ervaring van acceptatie biedt de ander de mogelijkheid tot verandering. Wanneer ik de ander echter wil veranderen, dan ervaart hij dat als de boodschap: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben. De ander wil me alleen maar aanvaarden als ik anders ben.’”

Het Bijbels verhaal over Jezus en de tollenaar Zacheüs noemt Grün hierbij ter illustratie. “Jezus zegt tegen de kleine tollenaar Zacheüs, die zijn minderwaardigheidscomplexen probeert te compenseren door zoveel mogelijk geld bijeen te schrappen, dat hij mag zijn zoals hij is. Dat verandert hem. Nu hoeft hij zich niet meer anders voor te doen. Nu is hij vol van vreugde over de ontmoeting met iemand die hem vertrouwt. Zolang hij veracht, veroordeeld werd, moest hij steeds rigoureuzer worden in zijn inspanningen om anderen klein en zichzelf met zijn bezit groot te maken, om zich daarmee boven hen te plaatsen. Zolang we de ander willen veranderen, houdt die hardnekkig vast aan zijn gedrag. Hij rechtvaardigt zich.”