Arjan's blog

Marnix Bassie schreef op zijn weblog ‘ …ik ben niet van hier… ’ over vergeving en schuld. Ik sprak met hem daarover en wil nu ook graag reageren via mijn blog. Om misverstanden te voorkomen (gelukkig kent Marnix mij): ik wil met deze blog op geen enkele manier beweren dat ik de wijsheid in pacht heb. Ik voel mij verbonden met Marnix en ga naast hem staan om zo samen met hem na te denken over vergeving, schuld, genade. Ik schreef al eerder hierover en zeg het hier opnieuw: ik denk dat wij een onderscheid moeten maken tussen onze positie, onze identiteit en ons gedrag. Onze identiteit ligt in Christus, wij zijn dood voor de zonde en levend voor God. Onze oude mens is in Christus gestorven en onze nieuwe mens met Hem opgestaan. In onze statusverandering (2000 jaar geleden bewerkstelligd door Christus) ligt de sleutel tot ons geluk. God ziet ons aan in Jezus Christus, die ons door zijn Geest deel geeft aan zijn weldaden. Wij zijn geliefde kinderen en erfgenamen van God! Duur gekocht en

Wie zich wil verdiepen in de grootheid (of heerlijkheid) van God moet het evangelie volgens Johannes eens lezen. Vooral in dit evangelie komt heel expliciet de grootheid van God aan bod. In het Nieuwe Testament komt het woord ‘grootheid’ 25 keer voor, waarvan 19 keer in het evangelie volgens Johannes. Een aantal voorbeelden: Het begint al in hoofdstuk 1 in het bekende vers 14: “Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.” Het eerste wonderteken beschrijft Johannes in hoofdstuk 2. Tijdens de bruiloft van Kana verandert Jezus water in wijn. In vers 11 staat dat Jezus zo zijn grootheid toonde. In het gebed van Jezus zoals we dat lezen in hoofdstuk 17 noemt hij een aantal keren de grootheid van zichzelf en zijn Vader.

Hoe kunnen wij er zeker van zijn dat het Bijbelse portret van Jezus waar is? Die vraag stelt John Piper in het boek ‘Jezus zien en ervaren – en intens van Hem genieten’. Er zijn volgens Piper twee manieren: door historisch onderzoek en doordat ‘de goddelijke waarheid haar eigen echtheid kan bewijzen’. Het gaat Piper daarbij in genoemd boek vooral om die tweede manier. Jezus, zoals hij naar ons toekomt in de Bijbel, heeft een heerlijkheid (glorie, grootheid) waarvoor geen ander bewijs nodig is. ‘Het is alsof we de zon zien en weten dat die licht is en niet donker, of honing proeven en weten dat die zoet is en niet zuur. Er is geen lange redenering nodig, van vooronderstelling tot conclusie. Je voelt direct aan dat deze Persoon waar is en dat zijn heerlijkheid de heerlijkheid van God is.’ Kijk goed naar de Jezus van de Bijbel. Kijk naar Hem. Piper schetst in genoemd boek het Bijbelse portret van Jezus, zodat wij Jezus zien zoals Hij werkelijk is. Volgens Piper is het doel van het evang

Ik verkeerde zaterdag in de gelukkige omstandigheid dat ik de mannendag in Wezep kon meemaken. Patrick Nullens en Jos Douma spraken daar over het thema ‘Ben ik discipel’. Patrick concentreerde zich daarbij vooral op Matteüs 5 : 1 – 16 en Jos op Matteüs 28 : 16 – 20 . Jos gaf tijdens de mannendag de volgende omschrijving van een leerling van leraar Jezus: ‘een leerling van Jezus ben je als je Jezus bewondert om zijn wijsheid en goedheid, (…).’ Ik beperk mij nu even tot dit deel van de omschrijving. [1] Ik moest bij deze omschrijving denken aan hoe Wolter Rose in ‘ Verder met het evangelie van Jezus Christus ’ het woord ‘glorie’ omschrijft. Rose geeft in genoemd document aan dat je minimaal vier woorden nodig hebt om het Evangelie uit te leggen: vrijspraak, adoptie, glorie, en transformatie. Het gaat bij glorie om een eigenschap of bijzonderheid waardoor iemand of iets een unieke uitstraling heeft, of om het feit dat iemand die bijzondere uitstraling heeft’. En dat de glorie van Go

Ik word steeds weer geraakt als ik ‘ Verder met het evangelie van Jezus Christus ’ van Wolter Rose lees. Rose is er wat mij betreft in geslaagd op een beperkt aantal pagina’s kernachtig de rijkdom van het evangelie onder woorden te brengen! Ik schreef daar al eerder over. Waar het mij nu om gaat is het woord ‘ glorie ’. In plaats van het woord ‘glorie’ komen we ook woorden tegen als: heerlijkheid , luister , grootheid of majesteit . Rose schrijft dat het bij glorie gaat om een eigenschap of bijzonderheid waardoor iemand of iets een unieke uitstraling heeft, of om het feit dat iemand die bijzondere uitstraling heeft. En glorie maakt iets los bij mensen: ze zijn er trots op, ze zijn onder de indruk. Mensen in de tijd van het Oude Testament (bijvoorbeeld Mozes) zagen de glorie van God en ervoeren dit als een overweldigende ervaring. Die glorie valt echter helemaal weg als deze vergeleken wordt met de glorie van Christus. Gods glorie heeft een gezicht gekregen: Jezus Christus. Die g

Is het altijd goed als iemand Bijbelse woorden spreekt? Of als mensen elkaar vanuit de Bijbel van repliek dienen? Ja toch! Het gaat toch om de Bijbel, om het ‘verdedigen’ van de Bijbelse waarheid?! Ds. Mark van Leeuwen denkt er toch anders over. Hij schrijft in de Reformatie [1] naar aanleiding van Spreuken 25 : 11 en 12: Het juiste woord op de juiste tijd is als een gouden appel op een zilveren schaal. Een wijze vermaning voor een luisterend oor is als een gouden ring, een sieraad van het zuiverste goud . Het gaat om het spreken op de juiste tijd . Dat heeft dus met timing te maken. ‘Wat je zegt, moet passen bij het moment.’ Het gaat ook om het spreken van het juiste woord . ‘Je kunt flinke brokken maken, zelfs met woorden van God.’ ‘Je moet ze doseren en goed timen, weten wie je voor je hebt en in welke situatie die persoon zich bevindt; en bidden of God je de juiste woorden in je mond wil leggen. Zulke gedoseerde woorden, woorden waar over nagedacht en waarvoor gebeden is, dat zi