Arjan's blog

Volgens Henry Cloud is ‘hechting aan anderen en daarvoor kiezen een van de belangrijkste dingen in het leven’. Hij omschrijft in zijn boek ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ hechting als het vermogen je emotioneel te verbinden met een andere persoon. Mensen kunnen niet leven zonder hechting met God en andere mensen. De mens is in de kern een relationeel wezen. Maar hoe blijf je in zo’n relatie toch jezelf? Hoe blijft je toch een individu? Immers, ‘we moeten verbonden zijn met anderen zonder onze eigen identiteit en individualiteit te verliezen’. Dat doe je door het stellen van grenzen. Grenzen geven aan waar je stopt en waar de ander begint. ‘Grenzen laten ons zien wat bij ons hoort en wat niet bij ons hoort, wat we toestaan en wat we niet toestaan, wat we willen en wat we niet willen.’ Grenzen geven aan waar je verantwoordelijkheid stopt en die van anderen begint. Hechting en grenzen hebben alles met elkaar te maken. ‘Er moet eerst innerlijke hechting zijn voordat ieman

De volgende boodschap wil Wilkerson graag aan ons kwijt: ‘God heeft je niet verlaten! Hij weet precies waar je doorheen gaat en Hij houdt elke stap in de gaten.’ We vergeten maar al te vaak dat God een almachtige God is. Vertrouw op God! Geloof dat Hij naar je luistert als je hem roept. ‘Hij is meer gewillig te geven dan ik wil ontvangen.’ Volgens Wilkerson zijn er ‘duizenden verwarde christenen die zichzelf veroordelen, omdat ze geen antwoord krijgen op een wanhopig gebed.’ Wees niet ontmoedigd als het antwoord niet (meteen) komt. ‘Geef elk gebed aan Jezus over en ga door met je werk, in vertrouwen dat Hij geen moment te vroeg of te laat is in het geven van een antwoord. (…) Hij zal het doen op zijn tijd, op zijn manier.’ Wilkerson schrijft over Jezus in de storm (o.a. Matteüs 14 :22 – 33 ). De les van deze geschiedenis is, dat Jezus wilde en wil dat wij Hem als Heer leren vertrouwen voor elke storm van het leven. Jezus wil niet dat wij overal ‘spoken’ zien. ‘Hij wil je le

Wilkerson doet in zijn boek ‘Laat je niet ontmoedigen!’ een oproept aan christenen om je schuld af te leggen. Ook christenen zondigen en kunnen daarna gebukt gaan onder de ondraaglijke last van schuld. Het afleggen van deze schuld is belangrijk, omdat schuld volgens Wilkerson een kwaadaardige ziekte is die de geestelijke vitaliteit van een christen verteert. ‘Beperk nooit Gods vergeving. Zijn vergeving en geduld zijn eindeloos.’ Leg daarom je schuld af. God ziet geen enkele zonde door de vingers, maar dit is geen argument om jezelf (of andere) te veroordelen. Christus is niet gekomen om zondaars te veroordelen, maar om hen in liefde te redden. Zie je falen (zonde) onder ogen en zet de volgende stap met Hem. ‘Het principe van heiligheid is erg eenvoudig: blijf dicht bij Jezus! Blijf Hem in het gelaat zien, zodat je op Hem gaat lijken.’ En wat ‘als je niet meer weet wat je moet doen?’ ‘Geweldig! Nu ben je op het punt aangekomen dat je het op Gods manier kunt doen.’ ‘God neemt

  Soms zijn er perioden in je leven waarin je je geestelijk vreselijk dor voelt alsof er een grote afstand bestaat tussen jou en God. God lijkt heel ver weg, maar is heel dichtbij. Hij zal je uit deze dorre en droge periode leiden. Wilkerson roept ons op het gebedsleven in deze dorre periode niet te verwaarlozen. ‘We moeten elke dag van ons leven ons hart voor Hem uitstorten.’ Wij mogen delen in de overwinning van Christus. ‘Maar overwinning komt niet altijd zonder lijden en pijn.’’God stelt jou voor een keus. Als God ons uit iedere strijd op bovennatuurlijke wijze optilde, zonder pijn of lijden, zou er geen loutering als door vuur heen meer overblijven. God zou zijn wil dan aan ons opleggen. Het is vaak de wil van God dat we door dorheid en zelfs door pijn heengaan (…).’ Hoe kunnen we de zonde overwinnen? Hoe kan je de overwinning over zonde behouden? Belangrijke vragen ook omdat zonde weerstand vermindert en strijders tot ‘zwakkelingen’ maakt. ‘Ik weet dat Hij me de overwinni

David Wilkerson schreef het boek ‘Laat je niet ontmoedigen!’ (Have you felt like giving up lately?). In het voorwoord schrijft hij dat we ‘allen op de een of andere manier lijden’. ‘We hebben allemaal genezing nodig voor onze innerlijke wonden.’ In zijn boek reikt hij de lezer een boodschap aan die behulpzaam kan zijn bij dit genezingsproces. ‘Ieder mens (…) draagt zijn eigen last van pijn en verwonding.’ Vrienden en geliefden kunnen helpen die pijn te verlichten, maar je niet afhelpen van de pijn. Ook is het niet zo dat de tijd alle wonden geneest. God wil helpen, hulp bieden aan verwonden mensen. Hij waakt over mensen, is met ze begaan. Laat je door de Heer bemoedigen. Zoals we mogen delen in de heerlijkheid van Christus, zo delen wij ook in zijn lijden. We moeten het kruis van het lijden dragen, maar we kunnen dat niet alleen, niet in eigen kracht. Wilkerson schrijft dat hij lijden en pijn niet verheerlijkt, maar wel positief is over de resultaten die ze voortbrengen. Pi

Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni

In het ND van 3 maart 2012 staat een interview met Wilkin van de Kamp: ‘ Wilkin van de Kamp denkt niet langer exclusief ’. In dit interview zegt hij o.a. dit: “Er bestaat ook emotionele gebondenheid. Als we een ander die ons pijn heeft gedaan niet vergeven, ben ik met mijn emoties aan die persoon gebonden.” Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend schrijven over hetzelfde onderwerp in hun boek ‘Grenzen’. Zij onderschrijven en beschrijven wat Wilkin hierboven zegt. Volgens Cloud / Townsend maakt niets grenzen zo duidelijk als vergeving. ‘Vergeving houdt in dat je de ander loslaat, of dat je de schuld kwijtscheldt die hij naar jou toe heeft.’ Als je niet vergeeft, ‘knoopt’ je als het ware de overtreder aan jou vast en dat ruïneert jouw grenzen. In plaats van de dader op afstand te zetten, blijft hij in je hoofd ‘rondspoken’. Je blijft emotioneel aan deze persoon gebonden. Vergeving houdt in: loslaten. Het kan heel moeilijk zijn om iets los te laten wat je nooit hebt gehad. Loslat

Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend schreven een mooi boek met de titel ‘Grenzen’. Ze beschrijven een grens als ‘een persoonlijke eigendomslijn die aangeeft voor welke zaken wij verantwoordelijk zijn. Met andere woorden, grenzen definiëren wie we wel en wie we niet zijn.’. De schrijvers willen met dit boek een ‘Bijbels gezichtpunt op grenzen aanreiken’. ‘Het doel van dit boek is u te helpen de juist zeer Bijbelse kenmerken van grenzen te onderscheiden (…).’ Uit deze definitie blijkt al dat het thema grenzen alles te maken heeft met eigendom en verantwoordelijkheid. ‘Met grenzen definiëren wij onszelf ( identiteit ). Zij laten zien wat van mij is en wat niet van mij is. Een grens maakt duidelijk waar ik eindig en waar iemand anders begint, waarbij ik als het ware mijn eigen eigenaar word. Het geeft mij vrijheid als ik weet wie ik ben en waarvoor ik verantwoordelijkheid draag.’ Grenzen helpen je niet alleen te zien waar je wel verantwoordelijk voor bent, maar helpen je o