Arjan's blog

Ik las deze week een tweet (twitterbericht) van Wilkin van der Kamp: ‘Je kunt niet in een grote God geloven en klein en minderwaardig over jezelf blijven denken.’ Wat een mooie tweet is dit! Waarom? Omdat er zoveel, zoveel, zo heel veel mensen zijn die klein en minderwaardig over zichzelf blijven denken. Van zo’n manier van denken over zichzelf niet los kunnen komen. Wat is het verdrietig als mensen zo over zichzelf (blijven) denken. Juan Carlos Ortiz besteedt in zijn boek ‘Leven met Jezus van dag tot dag’ ook aandacht aan dit thema. Hij schrijft over de vraag: Waarom accepteert, aanvaardt God je? ‘Accepteert God ons omdat we zo aardig zijn, omdat we een goed karakter hebben, omdat we zo spontaan zijn? Accepteert Hij ons omdat we geloven dat we de juiste leer hebben? Accepteert Hij ons omdat we allerlei goede werken doen? Nee, Hij accepteert ons op grond van het bloed van Christus.’ Ortiz stelt de vraag: Waarom heeft God je lief? ‘Omdat Hij ons gemaakt heeft en wij zijn

Als je de voorkeur geeft aan zo’n leven, boven religie , word je relatie met Hem vertrouwelijk. De vriendschap met Christus groeit . We gaan steeds meer het gesprek met Christus aan en bewaren dat spreken niet alleen meer voor onze tijden van gebed. Het is meer een voortdurende dialoog met Christus. We luisteren steeds meer naar de Geest die in ons leeft. ‘Leven in de Geest is niet: geleid worden door het systeem van een religie, het is geleid worden door de innerlijke aanwezigheid van God.’ Ortiz schrijft dat er (veel) christenen zijn die hun leven in tweeën delen: een geestelijk leven en een wereldlijk leven. Op die manier heb je twee middelpunten in je leven. Christus en iets of iemand anders. Op die manier leven wij het Koninkrijk van God niet voor aan de mensen om ons heen. Het licht zetten we zo onder de korenmaat. Laat zien wie je werkelijk bent. Laat zien dat je een levende relatie hem met God (een Persoon, niet een stel regels). Mensen om ons heen moeten volgens Ortiz de l

Juan Carlos Ortiz schreef het boek ‘ Leven met Jezus van dag tot dag ’ (Living With Jesus Today). Hij schrijft in zijn boek over geestelijke groei en vraagt zich af hoe het kan dat sommige christenen niet veranderen (groeien). ‘Groei komt vanzelf als wij ons leven op Hem richten en als wij weten dat Hij in ons leeft. Het is zijn leven in ons dat vrucht voortbrengt.’ Ook houdt Juan ons voor dat een te sterk bewustzijn van de Christus-naar-het-vlees je kan belemmeren om Hem in de geest te kennen. Christus is niet alleen een Jezus die ooit geleefd heeft (historische Jezus), maar ook ‘de levende, verheerlijkte Jezus die ook vandaag in ons midden is’. Kennis van de historische Jezus moet als doel hebben Hem te kennen zoals Hij nú is. Wij hebben een relatie niet met Jezus die ooit geleefd heeft, maar met Christus zoals Hij nú is. Groei komt voort uit leven. Alleen iets wat leeft, kan groei geven. Ortiz schrijft over het verschil tussen het oude en nieuwe verbond . Eén van de versch

Anselm Grün geeft in zijn boek ‘Benedictijnse regels – voor een gelukkig leven’ een voorbeeld van een gouden regel vanuit de Bijbel ( Matteüs 7 : 12 ): Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen . “Het is een gouden regel, omdat hij het leven aangenamer maakt en omdat hij ons leven iets van de glans van volmaaktheid en volledigheid geeft.” Wat een mooi en sprekend voorbeeld is dit! Stel je eens voor dat wij vanaf nu ons zouden laten leiden door deze regel: behandel anderen zoals jezelf behandeld zou willen worden . Het leven zou er drastisch anders uit gaan zien. Relaties zouden herstellen. Verdorde gemeenschappen zouden opbloeien. We zouden alleen nog maar eerlijk zaken met elkaar doen. Het percentage echtscheidingen zou teruglopen, etc., etc. Grün heeft gelijk: het leven zou iets van de glans van volmaaktheid en volledigheid terugkrijgen. De praktijk is echter weerbarstig. Wij passen deze gouden regel onderling niet altijd toe. Wij hanteren e

Anselm Grün schreef het boekje ‘Benedictijnse regels – voor een gelukkig leven’. Het boekje is een uitwerking van de vraag: Hoe kan de mens gelukkig zijn? Grün geeft aan dat geluk niet gekocht kan worden, maar verkregen kan worden door een ‘innerlijke weg’ te bewandelen. “Een belangrijke weg naar het geluk loopt via de deugden, die de mens helpen om zijn leven te laten deugen. Het zijn grondhoudingen, die de mens houvast geven. Het zijn waarden, die het leven waardevol maken.” Het zijn volgens Grün uitgangspunten, die het leven de oorspronkelijke glans geven die het van Godswege toekomt. “Het zijn gouden regels.” Grün schrijft dat de mens regels nodig heeft die zijn leven ordenen en in orde brengen, die het leven richting geven. Hij geeft vanuit de Bijbel ( Matteüs 7 : 12 ) een voorbeeld van zo’n gouden regel: Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen . “Het is een gouden regel, omdat hij het leven aangenamer maakt en omdat hij ons leven iets

In Lucas 10 : 38 – 42 kunnen we het volgende lezen:  Toen ze verder trokken ging hij een dorp in, waar hij gastvrij werd ontvangen door een vrouw die Marta heette. Haar zuster, Maria, ging aan de voeten van de Heer zitten en luisterde naar zijn woorden. Maar Marta werd helemaal in beslag genomen door de zorg voor haar gasten. Ze ging naar Jezus toe en zei: ‘Heer, kan het u niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen.’ De Heer zei tegen haar: ‘Marta, Marta, je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk. Er is maar één ding noodzakelijk. Maria heeft het beste deel gekozen, en dat zal haar niet worden ontnomen.’ In de ND-bijlage van 7 april staat een interview met Renée van Riessen met als titel ‘ Eten met de deur open ’. In dit interview wordt bovenstaande geschiedenis aangehaald: “De ziel zit vooral in ons doen. Denk aan Marta in de Bijbel, die druk bezig was met bedienen toen Jezus bij haar kwam. Wij lezen dat vaak also

Henry Cloud schrijft in zijn boek ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ dat er geen liefde bestaat zonder vrijheid. Maar die vrijheid is niet grenzeloos. Op een andere blog schreef ik al, dat grenzen en verantwoordelijkheid alles met elkaar te maken hebben. Vrijheid kan dus niet bestaan zonder verantwoordelijkheid. Maar hoe zit het dan met die verantwoordelijkheid? We moeten ons toe-eigenen wat van ons is en er verantwoordelijkheid voor nemen. Als onze geliefden ons teleurstellen bij het uitoefenen van hun vrijheid, dan is dat onze verantwoordelijkheid. Ons gevoel (van teleurstelling) behoort immers tot ons ‘erf’. Gevoel is een aspect van onze persoonlijkheid. ‘Dit geldt ook als de vrijheid van de ander hen ertoe brengt tegen ons te zondigen. De pijn die we voelen is niet onze schuld, maar het is wel onze verantwoordelijkheid om ermee om te gaan.’ Als we niet onze verantwoordelijkheid nemen, ‘blijven we vastzitten in het anderen de schuld geven en zijn we machteloos tegen

Cloud geeft in zijn boek ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ een praktisch voorbeeld van grenzen. ‘Als ik een huis heb met een tuin, ben ik verantwoordelijk voor wat er op mijn erf gebeurt. Als ik wil dat de bladeren worden geharkt moet ik dat zelf doen of er iemand voor inhuren, maar het blijft mijn erf. Dus mijn verantwoordelijkheid stopt waar mijn grenzen liggen.' 'Als er bij mijn buurman ook bladeren liggen, mag ik niet over de schutting klimmen en zonder zijn toestemming zijn bladeren ook opharken. Als ik wil helpen, kan ik dat vragen en dan kan hij beslissen om de poort open te doen en me over zijn grens laten komen. Maar dat is zijn keuze.’ Jouw ‘erf’ is alleen jouw verantwoordelijkheid en dat ‘erf’ is begrensd, kent grenzen. Iemand anders mag zonder jouw toestemming niet op jouw ‘erf’ komen en jij mag niet op het ‘erf’ van een ander komen. Je hebt niet alleen eigendomsrecht op jouw ‘erf’, maar je moet ook verantwoordelijkheid nemen, je toe-eigenen wat

Grenzen worden bepaald door het maken van keuzes. Anders gezegd: “Keuzes zijn het fundament waarop grenzen worden gebouwd.” Om onze keuzes te maken, onze verantwoordelijkheid daarin te nemen, ‘moeten we ons bewust zijn van alle aspecten van onszelf die bij deze keuzes betrokken zijn’. Aspecten als onze gevoelens, opvattingen, gedrag, behoeften en gedachten.  ‘Als we niet het gevoel hebben dat we een keuze hebben, hebben we het gevoel dat we de zeggenschap over ons leven kwijt zijn en zijn we boos op de degenen waarvan we denken dat ze ons controleren. Het is het tegenovergestelde van vrijheid en liefde.’  ‘Er zijn natuurlijk dingen in het leven waar we geen controle over hebben, maar we hebben altijd de keuze hoe we op deze dingen reageren. Onze keuzes bepalen de richting van ons leven, maar als we ons dat feit niet toe-eigenen (AG: onze verantwoordelijk niet nemen) weten we niet waar we naartoe gaan en zijn boos op waar we terechtkomen alsof het de schuld van iemand anders