Arjan's blog

Henri schrijft in zijn boek ‘Eindelijk thuis’ dat het schilderij in plaats van ‘De terugkeer van de verloren zoon’ ook de titel ‘Het welkom door de Barmhartige Vader’ had kunnen meekrijgen. “Jezus’ gelijkenis is in feite een ‘gelijkenis van de liefde van de Vader’.” “Zelden werd Gods onmetelijke, barmhartige liefde op een dergelijke aangrijpende manier tot uitdrukking gebracht.” “Elk detail van de gestalte van de vader – (…) – getuigt van Gods liefde voor de mensen, een liefde die er vanaf het begin al is geweest en die er altijd zal zijn.” “Het hart van de vader brandt van een mateloos verlangen om zijn kinderen thuis te brengen.” Ik ben er van overtuigd schrijft Henri dat “veel van mijn emotionele problemen als sneeuw voor de zon zouden wegsmelten, als ik de waarheid van Gods moederlijke, niet-vergelijkende liefde kon laten doordringen tot het diepste van mijn hart.” “Ik begin nu in te zien hoe radicaal het karakter van mijn geestelijke reis zal veranderen, als ik mij God nie

Het tweede deel van de geestelijke reis van Henri, zoals beschreven in ´Eindelijk thuis´ gaat over de oudste zoon. Hoe meer hij over de oudste zoon nadenkt, des te meer herkent hij zichzelf in hem. Het kost hem geen moeite om zich te identificeren met de oudste zoon. Ook de oudste zoon raakte verloren en op drift, hoewel hij thuisbleef. “Deze verlorenheid kenmerkt zich door oordelen en veroordelen, door boosheid en wrok, door bitterheid en jaloezie. Niets is zo funest en zo schadelijk voor het hart dan juist deze verlorenheid.” De verlorenheid van de jongste zoon is heel doorzichtig. De verlorenheid van de oudste zoon is veel moeilijker te onderkennen. “Deze ervaring: niet in staat te zijn binnen te treden in de vreugde van een ander, is de ervaring van een hart vol wrok. De oudste zoon kon het huis niet binnengaan om de vreugde van zijn vader te delen. Zijn zelfbeklag verlamde hem en daardoor kon hij door duisternis worden overvallen.” Henri schrijft dat hoe meer hij over de o

Henri Nouwen schrijft in zijn boek ‘Eindelijk thuis’ over zijn geestelijk reis. Een reis die zich voltrekt in drie etappes. Eerst identificeert Henri zijn met de jongste zoon. De verloren zoon die weer thuiskomt. Maar thuiskomen impliceert een vertrek. De jongste zoon vertrekt met de erfenis naar verre oorden, ondanks dat zijn vader nog springen levend is. De jongste zoon geeft blijk van een ‘provocerende opstandigheid’. Hij verlaat zijn (geestelijk) huis. “Thuis, dat is het centrum van mijn wezen, waar ik de stem kan horen die zegt: ‘Jij bent mij liefste zoon, in wie Ik mijn welbehagen heb’.” Henri stelt de vraag: “Waar hoor ik thuis? Bij God of in de wereld?” “De liefde van de wereld is een voorwaardelijke liefde en zal dat ook altijd blijven. Zolang ik mijn ware identiteit zoek in de wereld van de voorwaardelijke liefde, blijf ik de slaaf van de wereld, gevangen in de cirkel van proberen en falen.” “Telkens wanneer ik de onvoorwaardelijke liefde zoek waar ze niet gevonden ka

Henri Nouwen schrijft in zijn boek ‘Eindelijk thuis’ over het avontuur dat hij beleeft met Rembrandts’ schilderij ‘De terugkeer van de verloren zoon’. Dit schilderij beeldt het verhaal uit zoals dat beschreven is in Lucas 15 : 11 – 32 . Het avontuur, de geestelijke ontdekkingsreis van Henri begint in 1983 als hij oog in oog komt te staan met een poster van het genoemde schilderij. Hij herkent zich in de verloren zoon die zich geborgen weet in de armen van zijn vader. In 1986 maakt Henri kennis met het originele schilderij van Rembrandt en wel in het museum de Hermitage in Sint-Petersburg. Uren zit Henri op een stoel voor het schilderij en neemt hij het tafereel in zich op. Henri schrijft: “Het schilderij nam mij volledig in beslag. Dit moment was inderdaad een thuiskomst.” Henri identificeert zich achtereenvolgens met de jongste zoon, de oudste zoon en de vader. Ook Rembrandt herkent hij in de jongste, de oudste zoon en de vader. In de jongste, de oudste zoon en de vader

Vanaf hoofdstuk 4 tot en met hoofdstuk 13 (deel 2) in het boek 'Grenzen & Kinderen' schrijven Cloud en Townsend over tien wetten of principes over grenzen. Tien principes die kinderen moeten kennen over het stellen van grenzen. ‘Deze principes zullen je helpen grenzen te stellen op veel vlakken van het leven thuis met je kinderen. Gebruik ze om je kinderen te brengen op het punt dat ze verantwoordelijkheid kunnen dragen.’ Het gaat om de volgende tien wetten: de wet van zaaien en oogsten; de wet van verantwoordelijkheid; de wet van macht; de wet van respect; de wet van motivatie; de wet van evaluatie; de wet van vooruitgang; de wet van jaloezie; de wet van activiteit; de wet van onthulling.  In hoofdstuk 14 (deel 3) schrijven Cloud en Townsend dat kennis van deze zaken en inzicht niet genoeg zijn. ‘Als je dit boek op tafel legt of onder het kussen van je kind, zal hem dat niet veel goed doen. Het is tijd o

In hoofdstuk 1 van het boek 'Grenzen & Kinderen schrijven Cloud en Townsend dat het voornaamste doel van opvoeden is kinderen te helpen het karakter te ontwikkelen waarmee ze de toekomst goed tegemoet kunnen gaan. Het woord ‘karakter’ gebruiken ze om een totale beschrijving te geven van hoe iemand is. De toekomst van het kind begint dus nu. Grenzen zijn de sleutels die relaties doen slagen. ‘Kinderen worden niet met grenzen geboren. Ze maken zich grenzen eigen vanuit relaties en door discipline.’ ‘De essentie van grenzen is zelfbeheersing, verantwoordelijkheid, vrijheid en liefde. Dit is de rivierbedding voor het geestelijke leven.’ Cloud en Townsend beschrijven in hoofdstuk 2 welk soort karakter we willen ontwikkelen in onze kinderen. Ze laten enkele kwaliteiten zien die zij belangrijk achten voor volwassen gedrag. ‘Voor de ontwikkeling van dergelijke kwaliteiten zijn grenzen van essentieel belang.’ Zij noemen de volgende kwaliteiten: liefhebben, verantwoordelijkheid,

Henri Cloud en John Townsend schreven het boek ‘Grenzen & Kinderen’. In dit boek passen de schrijvers de principes die uitgelegd zijn in hun boek ‘Grenzen’ specifiek toe op kinderopvoeding.  De nadruk in het boek ligt op principes en niet op problemen. De principes waarover de schrijvers het hebben, vormen sleutels die kinderen kunnen gebruiken om hun eigen leven op orde te krijgen. Deze sleutels hebben ze volgens het boek gevonden door de Bijbel te bestuderen op de onderwerpen ‘verantwoordelijkheid’, ‘rentmeesterschap’ en ‘zelfbeheersing’.  Cloud en Townsend ‘hopen dat dit boek een hulp zal zijn voor ouders die het karakter van hun kind zodanig willen helpen vormen dat veel problemen voorkomen kunnen worden waar mening volwassene mee worstelt.’ Het boek bestaat uit drie delen: deel 1: ‘Waarom kinderen grenzen nodig hebben’; deel 2: ‘Tien principes die kinderen moeten kennen over het stellen van grenzen’; deel 3: ‘Toepassing van het stellen van gr

Onze persoonlijkheid, onze persoonlijke identiteit kan vergeleken worden met een ‘ erf ’, een eigen, uniek stukje grond. Aspecten van onszelf, van onze identiteit , van onze persoonlijkheid zijn ons lichaam, onze opvattingen, onze gevoelens, ons gedrag, onze gedachten, onze talenten en vermogens, onze verlangens en onze keuzes. Allemaal aspecten of kenmerken van ons erf. Grenzen - afbakenen Ons eigen stukje grond is niet oneindig of onbeperkt. Nee, het is juist beperkt, afgegrensd of afgebakend. Het stukje grond kent grenzen . Onze grenzen die van anderen  moeten we  accepteren en respecteren. Het is belangrijk dat wij onze eigen beperkingen (begrenzing) kennen van bijvoorbeeld onze talenten en vermogens. Of dat wij onszelf lichamelijk op de juiste manier afbakenen naar anderen toe: tot hier en niet verder. Met grenzen definiëren wij onszelf (identiteit). Zij laten zien wat van ons (persoonlijk) is en wat niet van ons is. Een grens maakt duidelijk waar wij eindigen en waar

In de zaterdagbijlage van het ND van 30 maart was een portret opgenomen van Tjerk Oosterkamp met de titel ‘ Gelovige met een vrij brein ’. In dit artikel voert Oosterkamp o.a. een pleidooi voor de vrijheid van denken . Volgens hem is die vrijheid noodzakelijk als basis voor goede wetenschap, maar ook voor het geloof in Jezus Christus. “Wat ik wil bewerkstelligen is dat mensen merken dat keuzes waardevol zijn, maar ook dat het slechts keuzes zijn. Niet dat ze er niet toe doen, want de gevolgen van die keuzes maken wel degelijk verschil uit. 1) Maar je bent vrij om je keuze te herzien. Ik wil mensen gevoelig maken voor: ik had deze situatie ook zó kunnen aanvliegen en dan had ik anders gereageerd. Dat zorgt voor begrip.” “Ik ken geen religieuze traditie die dat doet op de manier waarop Jezus dat doet (AG: Jezus spreekt op een heel bijzondere, unieke manier over lijden en troost). Dat Hij zegt: ik stel de vrijheid voorop, ik zal u vrij maken. Dat betekent ook: als je gebukt gaa