Arjan's blog

Ik schreef eerder over het boek De Keuze van Edith Eva Eger. In het boek lezen we hoe een medestudent van Eger haar attent maakte op het boekje De zin van het bestaan van Viktor Frankl en het haar aanbod (p.185). Zowel Eger als Frankl overleefden het concentratiekamp. Frankl was 23 jaar ouder dan Eger, al negenendertig en een succesvol arts en psychiater, toen hij naar Auschwitz werd gestuurd. Frankl en Eger ontmoetten elkaar na beëindiging van de Tweede Wereldoorlog en er ontstond een vriendschap tussen hun beide. Het boekje De zin van het bestaan (15 e druk – 2015) bestaat uit twee delen. In deel I beschrijft Viktor zijn ervaringen in concentratiekampen en in deel II geeft hij een uitleg over de beginsel van de logotherapie. In deel I schrijft Frankl dat er drie fasen te onderscheiden zijn in de mentale reacties van de gevangenen op het kampleven: ‘de periode volgend op zijn aankomst in het kamp, de periode waarin hij zich de routine van het kampleven heeft eigen gemaakt e

Brené Brown schrijft in haar boek Verlangen naar verbinding – Er echt bij horen en de moed om alleen te staan over de paradox . ‘Het Griekse woord ‘paradox’ is een samenvoeging van twee worden, para (naast, tegenover) en doxa (mening, verwachting). Het Latijnse paradoxum betekent: ‘schijnbaar absurd maar echt waar’.’ In haar boek haalt ze o.a. dit citaat van Carl Jung aan: ‘ Alleen de paradox kan de volheid van het bestaan bij benadering bevatten .’ Geduld met God – Twijfel als brug tussen geloven en niet-geloven van Tomáš Halík had mijn ogen al geopend voor de ‘paradox’. Je kunt er in dit boek niet om heen: de paradox is voor Halík een belangrijk fenomeen. Hij beschrijft paradoxen in zijn boek zowel expliciet als impliciet. Hier wat citaten en opmerkingen van Halík: Halík noemt Jezus ‘de meester van de paradoxen’ (p.33). ‘Wat mij ooit had doen besluiten om mij het christendom en de katholieke kerk tot geestelijke woonplaats te maken – namelijk dat het een religi

naar deel 4 XI. De Heilige Zacheüs ‘(…) de heilige Zacheüs werd de patroon van alle eeuwige zoekers, van ‘allen die uitzien’’. Om zo ‘te waken over hun geduld in het voorportaal van het geloof’. ‘Zelfs áan de overkant’ zijn er velen voor wie Jezus’ woord ook geldt: Je bent niet ver van het Koninkrijk Gods . Wie anders moet dit woord aan hen overbrengen dan wijzelf? Maar hoe doen we het zo dat de boodschap inderdaad een blijde boodschap is, zoals Jezus’ bericht moet zijn, zodat het hen aanspreekt bij hun naam , zodat ze niet worden afgeschrikt door wat er over onze lippen komt? Hoe zorg je ervoor dat het werkelijk begrepen wordt als een broederlijke uitnodiging die hen in hun vrijheid aanspreekt, niet als een opdringerige bekeringspoging, een arrogante inkapseling van mensen die niet bij ons willen horen?   Hoe toon je niet alleen tact en ‘pastorale voorzorg’, maar ook liefde die (…) de ander de ander laat zijn, zijn anders-zijn respecteert, die niet probeert alle verschillen we